Taiji en qigong; van game naar play

Het Engels kent twee woorden voor spel: game en play. Een game is een spel met regels en een play een spel zonder regels. Het Nederlands maakt dit onderscheid niet en kent alleen het woord ‘spel’. Leren we taiji of qigong dan worden deze disciplines aanvankelijk beoefend als een game en gaandeweg steeds meer als een play.
De beginnende taiji- en qigongbeoefenaar is aanvankelijk helemaal in beslag genomen door het leren van de oefening en het toepassen van de aan de beoefening ten grondslag liggende taiji-principes. Zodra de oefeningen enigszins zijn geautomatiseerd en de principes in enige mate zijn geïntegreerd, wordt de qi steeds voelbaarder en laat die zich steeds meer gelden. Normaal beweegt de qi lineair in het lichaam via een stelsel van energievaten en -kanalen maar gaat dan ook meer chaotisch bewegen. Deze grillige en onvoorspelbare bewegingen worden ‘spontane bewegingen’ genoemd. De Chinese benaming hiervoor is ziran dong. Ziran betekent: ‘dat wat uit zichzelf zo is’ en dong: beweging. Het toelaten van spontane bewegingen is de meest directe manier om de qi in het lichaam te leren kennen. Zij bevrijden het lichaam van belemmeringen en zuiveren het van ziekteverwekkende factoren. Spontane bewegingen doen het lichaam buigen, draaien, springen, dansen, gymnastisch bewegen en laten residuen van vroegere emoties vrijkomen.
De qi die vrij in het lichaam beweegt, beweegt in golven: schoksgewijs of gelijkmatig. De golven planten zich voort als een tsunami; zij behouden gedurende hun ontplooiing hun vorm, kracht en snelheid. Energie en informatie kunnen hierdoor zonder enige belemmering elk deel van het lichaam bereiken.
Met het toelaten van spontane bewegingen – het toelaten van wat uit zichzelf zo beweegt – ontwikkelen qigong en taiji zich van een game naar overwegend een play.